Кто не бывал в Заболоти, тот до сих пор заблуждаясь думает, что столица Беларуси - Минск. Хто не быў у Забалацi, той да гэтай пары памылкова думае, што сталiца Беларусi - Мiнск. Kto nie byl w Zabłociu, ten nadal błędnie myśli, że stolica Białorusi - Mińsk.

вторник, 28 октября 2008 г.

Место встречи...

Приближаются католические праздники - День Всех Святых и День Поминовения Усопших. Все эти дни люди готовятся к этим праздникам. Приходят на кладбище убрать могилы своих родных и близких. В эти дни кладбище самое оживленное место. Сюда приезжают издалека те, у кого захоронены здесь родственники. Некоторым и приехать больше уже не к кому. Здесь можно встретить многих знакомых, которые даже не каждый год, в силу разных причин, могут приехать в нашу деревню. На улицах можно услышать разговоры земляков о тех, кого встретили на кладбище, о ком услышали какие-то новости. Приходишь на кладбище и невольно думаешь, что место встречи, действительно, изменить нельзя...

Вот, что пишет об этих праздниках calend.ru:
Последний крупный праздник римско-католического литургического года - Торжество Всех святых и День поминовения усопших, следующие один за другим 1 и 2 ноября. Праздник Всех святых был введен в нач. VII папой Бонифацием IV, а позднее, в начале XI века был установлен День поминовения усопших, со временем они слились в один праздник - «Святые и усопшие». Католическая Церковь считает соблюдение обрядов поминовения важным долгом всех верующих. Люди должны помнить тех, кто ушел из жизни, но могут, находится в Чистилище, где Бог очищает их, спасенных, от последствий греха. Сократить срок пребывания в Чистилище могут добрые дела и молитвы, покаяние живущих. Первый день католики проводят в храмах, участвуя в св. Мессах, а во второй с самого утра отправляются на кладбище, часто с молитвами и песнопениями общей процессией. Там молятся, приводят в порядок могилы и оставляют горящие свечи. Праздник Христа-Царя завершает литургический год Римско-католической Церкви. Следующее воскресенье – первой воскресенье Адвента

среда, 15 октября 2008 г.

В столице гость из Радуни.

Отрывок из вступления книги Виталия Куплевича "Политическая география Европы". Пока только на белорусском языке.


Агульнавядома, што геаграфічная кніга не зьяўляецца інструкцыяй па абслугоўваньню атлясаў, таму разьлічана на чытача што мае геаграфічныя карты і арыентуецца ў іх. У апошні час на беларускім рынку назіраем засільле часта нізкаякаснай расейскай картаграфічнай прадукцыі, якая можа быць не зусім дакладнай, таму варта карыстацца школьнымі атласамі або іншай беларускай прадукцыяй. Перадусім варта памятаць, што нават на пачатку 1990-ых гадоў не былі вернуты ў афіцыйнае ўжываньне спрадвечнабеларускія тапонімы, найперш назвы паселішчаў. Польскія і расейскія шавіністыя, затым бальшавікі перакруцілі іх на свой капыл. Так Менск стаў Мінскам, Бярэсьце або Берасьце – Брэстам, Гародня або Горадня – Гродна, Койданава – Дзяржынскам, Прапойск -- Слаўгарадам. Беларускія арыгіналы непараўнальна лепшыя за чужаземныя падробкі. Па-беларуску натуральна вымаўляюцца: Пóлацак, Слýцак, Клéцак, Навáгарадак (а не Навагрýдак), Вóрша, Маладэчна, Варанóва, Івéйскі раён (а не Íўеўскі), Радáшкавічы, Кóбрынь, Янава (Іванава).

З мэтай пазьбегчы абвінавачваньняў у плягіяце, падаю прозьвішчы і гады працы аўтараў, чые думкі выкладзены, -- асабліва замежных. Спасылкі на працы не сустракаюцца толькі таму, што ў беларуса (як масавага чытача) звычайна адсутнічае доступ да замежных крыніц выкарыстаных у працы (ангельска-, польска-, летувіска-, украінскамоўных). Больш таго, шматлікія спасылкі павялічаць аб’ём кнігі, часам значна, што непажадана. Пералік выкарыстанай літаратуры дадзены ў канцы кнігі.

Хутчэй немагчыма скласьці кнігу па палітычнай геаграфіі абсалютна бездакорна мэтадычна, каб яна была амаль ідэальным навучальным дапаможнікам для пачаткоўца. Звычайна агляд палітычнай карты пачынаецца зь гісторыі яе фарміраваньня. У дадзеным выпадку я сьвядома пастараўся выкласьці асноўныя этапы гісторыі эўрапейскай палітычнай часапрасторы ў канцы кнігі, бо варта апірацца на тэарэтычныя веды па эўрапейскіх гаспадарствах атрыманыя ў папярэдніх разьдзелах. Наадварот, інфармацыя аб эўрапейскіх цывілізацыях плянавалася быць у канцы кнігі, але стала відавочна, цывілізацыйны падыход праходзіць праз усю кнігу. Падаецца, што падзелы і рэгіяналізацыя Эўропы асьветлены канспэктыўна і ў сярэдзіне працы, бо без веданьня сучаснага эканамічна-палітычнага падзелу Эўропы і сьвету немагчымы грунтоўны аналіз шэрагу праблематыкаў.

Адны аўтары аналізуюць геапалітыку пасьля выкладаньня палітычнай геаграфіі, іншыя – перад, трэція разам з палітгеаграфіяй, бо геапалітыкі, зьяўляючыся практычнымі рэалізацыямі палітгеаграфіі, настолькі шчыльна зьвязаны з мацярынскай дысцыплінай, што часм цяжка адрозьніць пытаньні геапалітыкі ад палітгеаграфіі.

Аўтар сьвядома карыстаўся тарашкевіцай як нармальнай альтэрнатыўнай граматыкай вольнае Беларусі пазбаўленай ад расейскіх імпэрскіх і савецкіх русіфікатарскіх комплексаў. Глыбока паважаю філёлягаў (Зьміцера Саўку, Вінцука Вячорку, Юрася Бушлякова, Зьміцера Санько) якія спосабам грамацкага кампрамісу нарэшце прынялі і выдалі ў 2005 годзе збор правілаў сучаснай нармалізацыі беларускага клясычнага правапісу.

Ня гледзячы на вышэйузгаданае некаторыя рэчы вызываюць сумнеў. Не паварочваецца язык і рука замест зрасайшчанага наркамаўскага парламент вымаўляць і пісаць зпольшчанае парлямант. Шырока вядома, што пасьля націску [э] ў беларускай мове пераходзіць у [а]. Я пішу парлямант, парляманцкі. Пісаць а, я ў словах варта пад націскам і пасьля націску, а перад націскам – э: парлямантáр, парлямантáрны. Паколькі карыстальнікаў тарашкевіцы пакуль нямнога – варта ўвесьці варыянты правапісаньня. Тады лічылася б правільным як напісаньне парлямант, так і парлямант, пострасейскі – пастрасейскі; гарадскі, гарадзкі, гарацкі і мн. інш. Далейшая фанэтызацыя беларускага правапісу ўвасабляецца ў максімальным набліжэньні напісаньня да вымаўленьня, таму я пішу не адчапіся, а аччапіся і г. д., аднак разумею, што далейшую фанэтызацыю ўводжу непасьлядоўна, бо ўдасканаленьне клясычнага беларускага правапісу – справа будучыні.

Неабходная задача дня – вяртаньне зь нябыту раней распрацаванай і выпрацоўка новай тарашкевічаўскай геаграфічнай намэнклятуры, геаграфічных паняцьцяў і тэрмінаў, бо наркамаўскія – амаль стапрацэнтовая калька геаграфічнай расейшчыны.

Зьвяртаючыся да беларускай традыцыі ўводжу ў палітычную геаграфію “гаспадарства”, “абшар”, “люд”, “геапалітыкі” (пераважна ў множным ліку), замест “унутранага валавога прадукту” -- “нацыянальны прадукт брута”, “сукупнага нацыянальнага даходу” -- “нацыянальны даход брута” і іншае. Наколькі гэта будзе пазытыўна прынята найперш географамі і распаўсюдзіцца ў практыцы -- невядома, бо кожны наватвор нашай пастсавецкай грамадой ўспрымаецца рэзка неадназначна. Мы яшчэ часам настолькі таталітарныя і каляніяльныя што нам цяжка сур’ёзна ўспрымаць іншыя падыходы нават тады, калі яны амаль або цалкам слушныя.

Шчыра ўдзячны за грунтоўны прагляд працы кандыдатам геаграфічных навук Анатолем Мікалаевічам Краўчуком. Тут улічана падаўляючая большасьць заўваг паважанага выклаччыка Берасьцейскага ўнівэрсытэту. Асабліва удзячны за шчырую дапамогу і садзейнічаньне праф. Алесю Аляксандравічу Асторўскаму з Горадні. А. А. Астроўскі зьмясьціў урыўкі з кнігі на сайце http://www.nashaziamlia.org/ , што для мяне параўнальна з прарывам інфармацыйнае блякады. Бязьмерна удзячны за дапамогу і садзейнічаньне вядомаму беларускаму мовазнаўцу Зьмітру Саўку і вельмішаноўнай Ілоне Ўрбановіч-Саўцы.

Плённага чытаньня і самастойных пошукаў ісьцін!

суббота, 11 октября 2008 г.

Наше озеро Низянка. Осенние пейзажи.






Просто красиво. Можно ходить со всех сторон (от дороги Вороново-Гродно, от улицы Набережная, от деревень Толочки и Козляны) и искать удачный ракурс, чтобы передать эту красату на фотографии.

Старая фотография и вид того же места в наше время.


Эту черно-белую фотографию нашел в социальной сети "odnoklassniki.ru". Она сделана в 1966 г. С этой фотографии началось знакомство с девочкой, которая угощает солдат клубничкой. Это Тереза Ищенко, до замужества Войтехович, которая жила раньше в Заболоти, а сейчас проживает в столице Латвии - в городе Риге, но в Заболоти живут ее родственники и она очень хосет связаться с ними через интернет. Дальше смотрите, как это место выглядит сейчас.

Наши улицы.

Главный перекресток. Дорога прямо ведет в Радунь и Вороново, а вправо - в Ваверку и в Лиду.
Тот же перекресток. Только здесь дорога прямо - ведет в Гродно. Слева - видны желтое здание Дома культуры и белое - бывшие магазины "Книги" и "Культтовары", где сейчас находится частный магазин "Доминика". А здесь можно заметить, что по правой стороне ничего не осталось ни от сгоревшего в 90-ые годы магазина "Одежда", ни от снесенного в прошлом году магазина "Продукты".
Возле главной трассы Гродно-Вороново построили новые жилые дома.

Самая старая улица в нашей деревне.

Прямо виден новый дом - плебания ксендза. Слева - больница. Справа - ворота в костел.


А эту дорогу то ли в шутку то ли всерьез иногда называем - дорогой жизни. Она ведет от бывшего здания больницы (сейчас на ее месте новая плебания), там когда-то было родильное отделение. Человек рождался в больнице, потом его крестили в костеле, куда он ходил и откуда его провожали в последний путь - на кладбище, находящееся по другую сторону объектива.

Наша Заболоть теперь

Приглашаю совершить фото-прогулку по нашей современной Заболоти Вороновского района Гродненской области.
Здание современной школы.

пятница, 10 октября 2008 г.

Костел Святой Троицы.

Так выглядит наш костел Святой Троицы, который ошибочно в различных изданиях и в Интернете называют костелом Петра и Павла. Парафия образована в 1601 г., а современный костел построен в 1803-1812 г.г.

Старт!


Сегодня начинаю загружать первые посты данного блога. Блог здуман, чтобы рассказать историю родной деревни Заболоть (Вороновского района Гродненской области). Расказать о людях в ней живущих и живших, о тех, кто стал известным далеко за ее пределами и кто просто остался в памяти земляков. Хочется рассказать о тех, кто просто здесь бывал, кто работал. Приглашаю всех, кто каким-то образом связан с этим местом на Земле, принять участие в сборе материалов для этого блога. Здесь будет место для рассказа о истории близлежащих населенных пунктов. Начну с современной Заболоти.
Карту взял здесь: http://tourgrodno.by/ru/region/map

четверг, 2 октября 2008 г.

Начало блога с раскрутки.

Завел блог? Супер!
Хочешь, чтобы о нем узнало больше людей? Еще бы!
У нас есть простой и мощный рецепт, включающий в себе все самое лучшее из сервисов по обмену ссылками и баннерами, и не только...

Такие слова вчера встретил в рекламе BlogUpp!

Если Вы попали по ссылке сюда, то не удивляйтесь, что здесь ничего пока нет. Это только начало! Начало делаем с раскрутки через BlogUpp!

Ссылка: http://www.blogupp.com/russian?gclid=CJeHsrDshpYCFQ-mQwodOlhyEw

Disqus for Заболоть - столица нашей Родины!

Непонятное слово искать можно здесь!

Пользовательского поиска